Ook deze blog zal gaan over tijd, en over liefde!
Een tijdje (..) geleden was ik aan het nadenken over een laatste blog vanuit 'mijn' land, Bolivia.
Een terugblik van deze fantastische en onvergetelijke tijd.
Bolivia, en vooral Cochabamba zal ik nooit vergeten.
Natuurlijk, onze kinderen komen ervandaan, dat alleen is al genoeg, maar nog meer, omdat het echt mijn thuis is geworden.
Eerder schreef ik hier al over, maar het vertrek uit Cochabamba voelde niet goed. Alsof ik mijn thuis, mijn woonplaats verliet. Het is en zal zal voor altijd 'mijn' plaats blijven, en ik zal er D.V. zeker terugkeren.
Salomo schreef er al over, alles heeft een tijd en een plaats (Prediker 1:1).
Tijd, gegeven door God om te genieten van zijn schepping, zijn schepselen.
Ook een tijd die wij gekregen hebben om te mogen zorgen voor de kinderen die Hij voor een tijdje aan ons toevertrouwt.
Nu is het tijd om terug te kijken.
Terug te kijken op een periode van ruim 3 maanden in mijn geliefde land.
Een land dat voor altijd een hele grote plaats in mijn hart heeft.
Een land ook, dat ik nu al mis en waar een stukje van mij is achter gebleven.
De mooie mensen, de lachende kinderen op straat, de straattentjes waar je heerlijk kan eten, de vrouw met haar sinaasappelsap karretje, het heerlijke klimaat, enz.
Een tijd waarin we mochten bouwen.
De band met onze dochter werd en wordt iedere dag sterker.
Het zal vast nog wel een tijdje duren voordat ze echt begrijpt en voelt dat wij haar ouders zijn, en dat ze zal beseffen dat ze voor altijd bij ons mag wonen, en dat wij haar niet terug brengen, maar we zien iedere dag vooruitgang. Bouwen.
We mochten ook vriendschappen sluiten. Bijzondere en fantastische mensen heeft Hij op onze wegen gezet. Bijzondere plaatsen mochten we bezoeken.
Ook een tijd van breken.
Het vertrek uit mijn geliefde stad Cochabamba, was het afbreken van een mooi en bijzonder hoofdstuk van onze reis.
Afscheid nemen van mensen die mij dierbaar zijn geworden.
Uiteraard is afscheid nemen geen (af)breken, maar wel een afbreking van deze periode.
Een tijd waarin we mochten lachen.
Lachen om zoveel dingen die onze kinderen deden.
Lachen om de capriolen van de kids uit het kindertehuis.
Lachen om .......... zoveel andere dingen.
Ook een tijd van een traan.
Om de straatkinderen die soms leven in een kartonnen doos.
Innerlijk huilen om de zichtbare gebrokenheid van het leven die ik zag en proefde.
Huilen, en vragen: waarom God?
Tranen bij het afscheid nemen van mensen.
Een traan van blijdschap, om ondanks alle ellende, de kinderen te zien lachen.
There's a time to come, and a time to go.
De tijd van vertrek naar Nederland is aangebroken.
Terug naar onze familie en vrienden.
Terug naar ons huis en 'normale' leven, al zal het in meerdere opzichten voor altijd veranderd zijn.
Thank you Lord, for the fantastic time in Bolivia!
En het allerbelangrijkste: God gaat met ons mee!
'He is with you', een prachtige song van Mandisa, is mede de aanleiding geweest voor deze blog.
Op een prachtige en gevoelige wijze geeft ze de woorden van Prediker weer.
Hij was met ons, toen het tijd was om naar Bolivia te gaan.
Hij was met ons, tijdens ons verblijf in Cochabamba en Santa Cruz
Hij was bij mij, toen ik bang was achterin de auto.
Hij is bij ons, als we weer richting Nederland mogen gaan.
Hij is altijd bij me, waar ik ook sta of ga.
Hij omringt mij altijd, iedere dag van mijn leven (Psalm 139).
He is with me!
Thank you Lord, that you're always with me!
Lieve Tiemen,
BeantwoordenVerwijderenOok jij bedankt, dat je dit alles met ons deelt!
Liefs Krimhilde
Amen
BeantwoordenVerwijderenPsalm 139 en Prediker 1 bijzondere gedeelten vol met betekenis, verbonden aan twee van de wonderen die wij van God mochten ontvangen..
Ps. 139 is lange tijd Pieter zijn lievelingspsalm geweest en gaven we hem mee in zijn bijbeltje en Prediker 1 mocht ons troosten toen we Kruimeltje verloren en we een tijd van verdriet ingingen ...
Te mogen weten dat er voor alles een tijd en een plaats is en dat Hij erbij is gaf en geeft echte rust..