Het grootste contrast is de welvaart - armoede.
Drie jaar geleden heb ik dit mogen zien, proeven en ruiken. In de tussenliggende jaren is dit altijd in mijn herinnering geweest. Toen wij in november 2010 hier weer aankwamen, was het nog net zo als in mijn herinneringen.
Zoveel mensen die ruim onder de armoedegrens liggen (ruim 65%!) en een minimumloon van 674BS per maand (+- 70 euro!), en aan de andere kant de grote rijkdom, de decadentie.
En toch, CCB is de stad die voor altijd een grote plaats in mijn hart heeft.
Uiteraard omdat onze kinderen hier vandaan komen, maar misschien nog wel meer, omdat hier in dit land, deze plaats, God mijn ogen geopend heeft:
Voor de andere kant van deze wereld,
voor de grote (geestelijke)armoede,
voor de grote contrasten,
voor, ja voor andere mensen.
Ouderen, die in de ochtend op straat worden gezet, om te moeten bedelen.
Volwassenen, die niet dezelfde kansen hebben gekregen dan mij.
Kinderen, die moeten opgroeien op straat, en vaak verslaafd zijn aan de lijm, of andere drugs.
Baby's, die geboren worden op straat, en vaak hun verdere leven daar blijven.
Natuurlijk wist ik wel dat op deze aarde grote verschillen zijn in welvaart,
en ja, ik wist dat er kindjes op straat moeten leven, honger hebben en sterven.
Maar nu voel ik het.
Ik voel het tot in het diepst van mijn ziel, als ik een jongetje zie lopen, verslaafd aan de lijm.
Een kereltje dat ook mijn zoontje zou kunnen zijn geweest.
Het steekt mij, als ik een meisje zie die moet slapen in een kartonnen doos.
Het raakt mij, als ik baby's zie, die wachten op een wekelijkse wasbeurt.
Tussen weten en voelen zit een wereld van verschil.
Ik wist het, maar nu voel ik het.
Bedroefd, dat ik dit alles zie, ruik en proef,
Boos, dat het zolang geduurd heeft voordat ik dit voelde,
Bang, dat ik het weer vergeten zal, als ik weer in Nederland ben,
Blij, met het vooruitzicht dat het eens zal ophouden, als Jezus terugkomt.
Thank you Lord, for opened my eyes!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten