zaterdag 12 maart 2011

Morgen doe ik het beter

'Vaak kijk ik 's avonds, voordat ik naar bed ga, nog even bij de kinderen. En als ik ze dan zo heerlijk zie slapen, denk ik net zo vaak: morgen wil ik proberen een betere vader te zijn.

Eerlijk gezegd denk ik dat niet alleen over mijn vader-zijn. Van heel mijn christen-zijn zou ik willen dat het morgen beter was dan het vandaag geweest is. Maar omdat ik me bijna iedere dag voorneem het morgen beter te doen, vraag ik me af of het met mijn christen-zijn ooit nog wel wat zal worden.'
Uit: Morgen doe ik het beter, Prof.dr. Herman J. Selderhuis

Dit boekje geeft voor christenen veel herkenning, dit blijkt o.a. door de vele herdrukken die dit boekje heeft gehad.

Woorden die vandaag in mij opkwamen, toen ik bij mezelf merkte dat ik iets meer geduld zou moeten hebben met de kinderen.
Geduld, als ze weer eens niet hun speelgoed willen opruimen.
Geduld, als het anders gaat dan ik zou willen.
Geduld, wanneer ze gaan klieren als ze naar bed moeten.

Ook geduld in geestelijk opzicht.
Geduldig te zijn in het wachten op antwoorden.
Om er iedere keer over te schrijven is niet de bedoeling, maar waarom voel ik mij dan zo 'unheimisch' hier in Nederland? Hoe komt het dat ik, ondanks alles wat God mij heeft gegeven en nog steeds geeft, voel dat mijn taak, mijn roeping niet hier ligt?
Tijd heelt wonden, zegt men. Soms vraag ik mij af hoe lang het zal duren voordat deze wond genezen zal zijn, als deze al genezen zal.

Jeremia 29:11 verteld zo duidelijk, zo mooi, dat God het beste met mij voorheeft, dat Hij mijn geluk voor ogen heeft. En natuurlijk gaat het over het eeuwige geluk, maar toch ook voor hier, voor het leven op deze wereld.
Die woorden geven troost, als ik een dip heb.

Maar, wat doe ik?
Vertrouw ik op Hem? Hij heeft zijn plan met mij al uitgestippeld.

Morgen probeer ik geduldiger te zijn
Morgen probeer ik een betere vader te zijn
Morgen probeer ik meer te vertrouwen

Morgen probeer ik het beter te doen ......

1 opmerking:

  1. Ik probeer het met je mee.
    Wat kan het soms een strijd zijn...
    Weet (en ik weet dat je het wel weet, maar toch als mededenker...) weet dat je niet alleen bent..

    Gister had ik het met een groepje jongeren nog over hoe moeilijk het is om blindelings als een kind te vertrouwen..

    Erop te vertrouwen dat Vader het beter weet dan ik.. Erop te vertrouwen zonder eraan te twijfelen zoals we een klein kind soms kunnen zien doen ... Niet Vader loslaten omdat ik alleen niet kan. Volwassen worden is eigen keuzes maken soms ook keuzes die niet gelijk zijn aan de keuzes van onze aardse ouders... hen loslaten om onze eigen weg te gaan.

    Een natuurlijk proces, maar zo tegengesteld aan het geestelijke proces om ons af te keren van onze eigen gebaande wegen om Vader te volgen "blindelings" te vertrouwen dat Hij onze weg wel baant...

    Succes van een medereiziger op weg naar Zijn hemels koninkrijk door een aards wereldrijk...

    BeantwoordenVerwijderen