Eindelijk was het dan zover: het aankomstfeestje van Abigaïl!
Ondanks het bijzondere mooie weer (26 graden!) waren er veel mensen gekomen. We hadden er lang naar uitgekeken, en het is nu al weer voorbij.
Samen met familie, vrienden en andere (aspirant)adoptieouders hadden we een geweldige middag!
Omdat foto's hier meer zeggen, laat ik de beelden spreken ;)
Kiddo's tafel
Gezellig hoor!
Geboortedatum
Lekker druk!
Even drinken gehaald
Anneke en Astrid
Mooi he!
De kaartjes van vandaag
2 (!) grote vuilniszakken, tafeltje en stoelen vol met cadeau's!
'Consequently, you are no longer foreigners and aliens, but fellow citizens with God's people and menbers of God's household,
built on the foundation of the apostles and prophets, with Christ Jesus himself as the chief cornerstone'
Ephesians 2:19-20
Onze twee Boliviaantjes
Deze woorden waren zondag de tekst voor de preek.
De dienst waarin Abigaïl gedoopt mocht worden.
Ik weet dat er onder de lezers van deze blog verschillend gedacht wordt over de kinderdoop, en daarom zal ik niet veel vertellen over de kinderdoop, behalve dan dit:
Een geweldige rijkdom, dat God's keuze voor ons, niet afhankelijk is van onze keuze voor Hem!
De preek ging over Efeze 2:19-20.
Ds. Offereins had als thema: Dankzij Christus opgenomen in Gods gezin.
In dat gezin:
1. is afkomst onbelangrijk
2. is Christus heel belangrijk
In Christus zijn we allemaal gelijk, en doet de afkomst er niet toe, of je nu uit Nederland, Bolivia, China, Colombia, Brazilië, Kenia, of een ander land komt, in Christus mag je gelijk zijn!
Wij vonden het opnieuw een prachtige dienst, waarin Gods beloften weer rijk werden getoond!
Abigaïl in haar handgemaakte outfit
Jonathan en Abigaïl hadden hun Boliviaanse kleding aan! Echte Boliviaanse kleding, de kleding van Abigaïl is zelfs handgemaakt! En dat ze goed gegroeid is, werd weer duidelijk: de rok paste nog maar net! Evenals het bovenstukje zat de rok al krap! En die is gemaakt in de laatste week dat wij in Cochabamba waren! Anneke had ook de 2 traditionele vlechtjes gemaakt, zodat ze er stralend uitzag! (inclusief de 'dikke kont' die bijna alle Boliviaanse vrouwen lijken te hebben in deze rokken ;))
Jonathan in zijn pakje
Zelf had ik een vergelijkbare blouse als Jonathan aan, alleen Anneke viel met gewone kleding enigszins uit de toom. Helaas zijn daar geen foto's van, evenals foto's van de dienst.
Wat we echt jammer vinden is dat we ook geen dvd opname hebben. Het echtpaar dat dit normaal verzorgd wist niet dat er dopen was, en had dus niets bij zich. Van Jonathan hebben we een prachtige dvd van zijn doopdienst, jammer dat we die van Abigaïl niet hebben!
Het belangrijkste is natuurlijk dat ze de doop heeft ontvangen, dat God daarmee haar het teken en zegel van zijn verbond heeft gegeven, maar een opname was leuk geweest.
Afgelopen zaterdag.
Eindelijk weer eens een prachtige, 'warme' dag waarin we de zon mochten verwelkomen! Super, en wat kan een mens daarvan opknappen.
In de ochtend zijn we met z'n negenen naar het zwembad geweest.
Op de zaterdagochtend heb je zwemmen voor gezinnen. Twee ouders met twee kinderen voor gereduceerd tarief! Aangezien ik toch het zwembad niet inga vanwege mijn oren, waren het feitelijk 2 gezinnen, dus lekker goedkoop!
Spartelen in het water, en zoals inmiddels gebruikelijk, was Abigaïl een beetje boos toen het tijd werd om te gaan!
Helaas hadden wij geen fototoestel bij ons, maar het was gezellig!
In de middag ging ik naar Biddinghuizen, waar de RC club uit Elburg een eigen, permanent circuit heeft op het terrein van FlevOnice.
Anneke, Jonathan en Abigaïl wilden ook mee! Leuk, gezellig.
Om half twee kwamen wij aangereden, en na eens bij gekletst te hebben, het was tenslotte al een heeeeeele tijd geleden dat ik daar geweest was, heb ik ook maar eens de Baja gestart en de eerste rondjes gereden (lees gestunteld ;)) op het vernieuwde circuit.
Abigaïl vond het 'interessante'
Anneke en de kiddo's genoten heerlijk van het zonnetje.
Koelbox mee, lekker picknicken! En de kids rennen in het gras, en uiteraard kijken naar de auto's!
Gaaf he!
Op de 'springschans'
Met name Jonathan vindt het geweldig, 'papa, wanneer mag ik nu eens?'.
'Nou jongen, dat duurt nog wel een paar jaar', 'maar papa, ik ga wel springen hoor op die bult, dat doe jij niet, maar ik wel hoor.'
Super, hij genoot er echt van, en wilde het liefst de zender uit m'n handen pakken om het zelf eens te proberen!
Met een paar jaar gaan we samen het circuit onveilig maken ;)
Binnenkort gaan we maar eens een elektroauto voor hem kopen, kan hij alvast oefenen.
'Springschans'
En oefenen zal ik ook nog veel en vaak moeten doen, voordat het er een beetje 'normaal' uit zal gaan zien. Pfff wat is het lastig zeg om een normaal rondje te rijden. Het lijkt zo eenvoudig, maar dat is het zeker niet!
Het was al meer dan een jaar geleden (!) dat ik nog eens op een speciaal aangelegde baan had gereden, en dat was goed te merken.
Het leek nergens op, maar was wel leuk!
Nog meer redenen om vaker te gaan ;)
Sleuteltafels (worden vaak gebruikt ;))
Broer en zus aan het zoeken
Lief he!
Kan ik beter papa!
En speciaal voor de liefhebbers: een kort filmpje van de kids en mijn gestuntel:
