Kwamen we weer aan op Schiphol, en was onze reis naar
Bolivia ten einde.
Het einde van onze adoptiereis, en het begin van een andere reis: elkaar
beter leren kennen. |
| Klaar om te vertrekken |
 |
| Lief he |
 |
| De crew |
Daarmee is er ook een eind gekomen aan de serie van ‘Hace un año’.
Een jaar weer in Nederland.
De afgelopen maanden kwam er iedere dag wel een moment
voorbij waarop ik dacht: vorig jaar was ik… . Dat is voorbij, tenminste wanneer
het gaat om Bolivia.
Wat rest zijn de dierbare herinneringen aan het
geboorteland van onze kinderen, en in een bepaald opzicht ‘wedergeboorteland’
van mij.
Een jaar, waarin er veel gebeurd is.
Abigaïl mocht naar school gaan, en sindsdien zien we dat
haar ontwikkeling met stappen vooruit gaat. Verschillende onderzoeken in
verschillende ziekenhuizen, om te kijken waar haar gehoorproblematiek vandaan
komt, en wat er aan gedaan kan worden.
De relatie tussen broer en zus gaat uitstekend!
Jonathan is maar wat trots op zijn zusje, al zijn er
uiteraard ook broer – zus momenten, wanneer ze weer eens de legoboot heeft
afgebroken ;)
(en ze is een meester in het slopen van dingen ;)
En nu?
Bolivia is iedere dag in mijn gedachten en hart, en over
een aantal jaar hoop ik/hopen wij zeker terug te kunnen keren, en dan voor een
langer verblijf.
De wensen zijn er, aan de plannen wordt gewerkt.
Uiteraard als God het zo wil en geeft.
Ik vond het prettig om zo in 7 (!) bijdragen een
terugblik te geven van de meest markante momenten die er zijn geweest.
Ook merkte ik dat het schrijven van deze bijdragen soms
met een gemend gevoel is geweest, en daardoor niet altijd eenvoudig.
Al zal Bolivia een grote plaats in mijn hart blijven
houden, ik hoop en bid dat ook het ‘gewone’ leven weer inspiratie zal geven
voor het schrijven van blogs.
