Hace un año (2)

Mochten wij Abigaïl voor het eerst in onze armen sluiten, en nog zie ik dat beteuterde gezichtje voor mij.

‘Wat moeten die mensen van mij?’

‘Moet ik lachen en aardig doen?’

Vragende ogen

Jonathan mag een pop geven

Een uurtje later: Abi en Jona met een trotse papa!

Casa de Amor

Het verlegen meisje, veranderde langzaam in een dame met eigen wil.

De week die volgde gingen we iedere dag naar het kindertehuis, om samen met Abigaïl tijd door te brengen, zodat ze aan ons drieën kon wennen.

Samen met Jonathan kattenkwaad uithalen ;)

Ook toen kon ze al boos kijken ;)

Overgave, een belangrijke eerste stap!

Abi mocht meespelen in een toneelstuk

Lachebekkie!

Iedere dag was het weer een feest! Het was altijd een verrassing hoe wij Abigaïl aantroffen: blij, boos, of chagrijnig ;)

Ook bij onszelf ging het iedere dag bezoeken van het kindertehuis zijn tol eisen, dus wij waren maar wat blij toen na de 2^e rechtszitting ‘Ale’ mee mocht naar ons hotel!

Eindelijk de 2e audiencia!

Inmiddels zijn we een jaar verder, Abigaïl gaat sinds september naar school, en heeft het ongelofelijk naar haar zin. Van de juffen horen we positieve geluiden, dat ze de aangeboden kennis als een spons opzuigt!
De gehoor apparaatjes zorgen ervoor dat zij nu beter kan communiceren, ondanks het grote gehoorverlies van 100dB.

Kortom, zo langzamerhand krijgt ze het steeds beter naar haar zin, en de verstandhouding tussen Abigaïl en Jonathan is als een 'echte' broer en zus: samen spelen, en .... samen vechten ;)

Al volledig geïntegreerd! ;) 

                                                 

Lief he!

                                                          Gracias SEÑOR!

Hace un año (1)

Voor ons vertrek nog even met ons drieën op de foto

Kwamen wij aan in ‘mijn’ Cochabamba voor de adoptie van Abigäil.

De tijd vliegt voorbij, en wat rest zijn de herinneringen aan deze fantastische tijd.

Die tijd, een jaar geleden, komt nu weer terug.

Vanaf vandaag zal het in mijn gedachten vaak zijn: vorig jaar …… .

Daarom heb ik een aantal herinneringen van een jaar geleden op het digitale papier gezet, gewoon om weer even terug in de tijd te zijn, terug denkend aan die bijzonder rijke tijd.

Het gevaar van ‘leven in het verleden’ is hierbij groot aanwezig, maar ach, dat moet dan maar, het is een zeer vormende periode geweest die doorwerkt tot op de dag van vandaag en waarvoor ik God zeer dankbaar ben.

(Bovendien is het ook een tijd om te bewaren, Prediker 3:6b)

Een jaar geleden, van het koude Nederland, naar het warme Bolivia.

Een jaar geleden, toen ons gezin nog bestond uit ons drieën.

De komende tijd zal ik vaker markante momenten die ik in mijn hart bewaar delen. 

Daar gaan we straks in!

Tijdens de lange vlucht veel filmpjes gekeken

Om na een nachtrust weer 'thuis' te zijn....