vrijdag 9 december 2011

Hace un año (4)


Sinterklaas in Cochabamba!

Een heel aparte beleving: Sinterklaas vieren aan de andere kant van de wereld, en dat bij 30 graden!
Via de Nederlandse school kregen wij de uitnodiging om samen met andere Nederlanders Sinterklaaste vieren bij het voormalig consulaat.

Het was bere gezellig, en één ding zal ik nooit vergeten:
Bij het bord met gevulde speculaas stond een levensgroot bord: eten betekent niet VRETEN!
Tja, waar ze ook zijn, het blijven Hollanders ;)

Sinterklaas arriveert..

Ook de Pieten waren er!

Jonathan in zijn kenmerkende pose ;)
Natuurlijk keek Jonathan heel erg uit naar Sinterklaas in Nederland!
Jonathan's klas staat klaar voor Sinterklaas

Waar is hij nu?



























Ook mochten wij (hoe kan het ook anders als je tegelijk jarig bent met Sinterklaas) Jonathan’s verjaardag vieren in de prachtige tuin.
Het was gezellig druk, en we hebben heerlijk genoten in de tuin van de ‘lekkere’ taart en mega pizza!
Toch kon je zien dat Jonathan niet heel erg gelukkig was, zijn ogen waren dof, hij miste zijn oma, vriendjes en vriendinnetjes van school en Genemuiden.
Confronterende foto’s.

Dit beeld zegt genoeg......
........................











Gelukkig werd er ook gelachen, en waren er veel 'gasten'

Savannah, Jennifer en kids
'De Denen'


Later nog 'memory' spelen
Dit jaar was zijn verjaardag een echt Jona festival! Stralende ogen, en veel lachen!
Samen met de familie, en vandaag voor het eerst een echt kinderfeestje!
Natuurlijk mocht het 'taarthappen', een echt Boliviaans gebruik, niet ontbreken ;)

De taart

Zal ik het doen.....?

Ja natuurlijk!!! De 'snufferd' in de taart!
Ook mocht hij zijn verjaardag op school vieren, samen met zijn klasgenootjes en natuurlijk de juf.
HOERAAAA
En voor het eerst kon Jonathan zijn verjaardag vieren met zijn vriendjes en vriendinnetjes:
Jonathan in het middelpunt van de belangstelling

Slagroom, mjummie ...

Natuurlijk wel even stoeien ..

En de meisjes even koken
Kortom, een vrolijke en blijde Sinterklaasviering en verjaardag!



vrijdag 2 december 2011

Hace un año (3)


In de tijd dat wij Abigaïl mochten bezoeken in Casa de Amor, leerden wij Pauline kennen.
Zij was sinds enkele weken in Cochabamba om voor 6 maanden vrijwilligster werk te doen.

Vila Tunari
Tijdens de maanden dat wij in Cochabamba waren hebben we veel met elkaar opgetrokken. Menig kopje koffie gedronken (of thee ;)), veel wandelingen gemaakt, en veel gesprekken gehad over de vraagstukken van het leven, uiteraard over Bolivia, maar ook over luchtige zaken;)

Ook is ze met ons mee geweest  naar Vila Tunari, en hebben wij samen 2e kerstdag en oud  en nieuw gevierd. 




Kinderen vragen veel energie, en helemaal als je er veel om je heen hebt lopen.
Apart Hotel Anteüs was een ware rustplaats, soms zelfs heel letterlijk..

Menig uurtje doorgebracht in 'actieve' houding ;)

Of liggend op één van deze dingen ....






























Eenmaal terug in Nederland bleef en blijft het contact bestaan, en is er een mooie vriendschap ontstaan.
Afgelopen oktober hebben wij haar ‘vereerd’ met een bezoek.

Afgelopen oktober (© Tiemen ;))
Kortom, bij mijn herinneringen aan Bolivia, hoort ook Pauline, vandaar deze speciale blog!




zaterdag 19 november 2011

Hace un año (2)


Mochten wij Abigaïl voor het eerst in onze armen sluiten, en nog zie ik dat beteuterde gezichtje voor mij.
‘Wat moeten die mensen van mij?’
‘Moet ik lachen en aardig doen?’

Vragende ogen
Jonathan mag een pop geven

Een uurtje later: Abi en Jona met een trotse papa!

Casa de Amor
Het verlegen meisje, veranderde langzaam in een dame met eigen wil.
De week die volgde gingen we iedere dag naar het kindertehuis, om samen met Abigaïl tijd door te brengen, zodat ze aan ons drieën kon wennen.

Samen met Jonathan kattenkwaad uithalen ;)

Ook toen kon ze al boos kijken ;)

Overgave, een belangrijke eerste stap!

Abi mocht meespelen in een toneelstuk

Lachebekkie!

Iedere dag was het weer een feest! Het was altijd een verrassing hoe wij Abigaïl aantroffen: blij, boos, of chagrijnig ;)
Ook bij onszelf ging het iedere dag bezoeken van het kindertehuis zijn tol eisen, dus wij waren maar wat blij toen na de 2e rechtszitting ‘Ale’ mee mocht naar ons hotel!

Eindelijk de 2e audiencia!


Inmiddels zijn we een jaar verder, Abigaïl gaat sinds september naar school, en heeft het ongelofelijk naar haar zin. Van de juffen horen we positieve geluiden, dat ze de aangeboden kennis als een spons opzuigt!
De gehoor apparaatjes zorgen ervoor dat zij nu beter kan communiceren, ondanks het grote gehoorverlies van 100dB.

Kortom, zo langzamerhand krijgt ze het steeds beter naar haar zin, en de verstandhouding tussen Abigaïl en Jonathan is als een 'echte' broer en zus: samen spelen, en .... samen vechten ;)

Al volledig geïntegreerd! ;) 










                                                 




Lief he!
                                                          Gracias SEÑOR!

zaterdag 12 november 2011

Hace un año (1)



Voor ons vertrek nog even met ons drieën op de foto
Kwamen wij aan in ‘mijn’ Cochabamba voor de adoptie van Abigäil.
De tijd vliegt voorbij, en wat rest zijn de herinneringen aan deze fantastische tijd.

Die tijd, een jaar geleden, komt nu weer terug.
Vanaf vandaag zal het in mijn gedachten vaak zijn: vorig jaar …… .

Daarom heb ik een aantal herinneringen van een jaar geleden op het digitale papier gezet, gewoon om weer even terug in de tijd te zijn, terug denkend aan die bijzonder rijke tijd.

Het gevaar van ‘leven in het verleden’ is hierbij groot aanwezig, maar ach, dat moet dan maar, het is een zeer vormende periode geweest die doorwerkt tot op de dag van vandaag en waarvoor ik God zeer dankbaar ben.
(Bovendien is het ook een tijd om te bewaren, Prediker 3:6b)

Een jaar geleden, van het koude Nederland, naar het warme Bolivia.
Een jaar geleden, toen ons gezin nog bestond uit ons drieën.

De komende tijd zal ik vaker markante momenten die ik in mijn hart bewaar delen. 


Daar gaan we straks in!
Tijdens de lange vlucht veel filmpjes gekeken

Om na een nachtrust weer 'thuis' te zijn....

donderdag 27 oktober 2011

Kinderlijke eenvoud......


Gesprek tussen Jonathan en mij:
Ik: Jonathan, hier je melk amico
Jonathan: waarom moet ik altijd melk drinken?
Ik: melk is goed voor je, dat weet je toch?
Jonathan: oh ja, voor je botjes he.
Ik: dat heb je heel goed kerel, melk is gezond en goed voor je botten.
Jonathan: ook voor je hartje, papa.
Ik: ja hoor, ook voor je hartje.
Jonathan: en ik krijg de melk toch van de koe.
Ik: jazeker
Jonathan: dan krijgt Jezus de melk van mij papa.
Ik: huhh, krijgt Jezus melk van jou?
Jonathan: tuurlijk papa dat snap je toch wel, Jezus zit toch in mijn hartje, nou dan krijgt Hij de melk van mij!

Verdere woorden voegen niets meer toe …………..


©Pauline

woensdag 26 oktober 2011

Doel.. & Zin..


Ieder jaar komt dit thema in één van de catechese uren wel naar voren:
Wat is het doel van het/je leven? Wat is de zin van het/je bestaan?

En, altijd komen dezelfde onderwerpen naar boven: gelukkig worden, genieten, gezond (blijven), trouwen, kinderen, (veel) geld verdienen, enz.

Ieder mens stelt zichzelf eens de vraag: waarom ben ik hier.
M.a.w. naar het doel en de zingeving in het leven.

Een ‘life-coach’ geeft 7 antwoorden
·         Gelukkig zijn (tevreden zijn met het huidige moment)
·         Groeien (benutten van je mogelijkheden)
·         Relaties aan te gaan (met die mensen die je positieve energie geven)
·         Iets bij te dragen (eigen maatstaf is hierbij belangrijk)
·         Je passie volgen (plezier maken, gelukkig zijn, het leven is al kort genoeg)
·         Vrij te zijn en te genieten (kunnen kiezen)
·         Wat je er zelf aan geeft (bepaal zelf het doel van je leven)

Weer anderen geven een luchtig antwoordt:
·         ‘om er een goed verhaal van te maken’ (Willem Wilmink)
·         ‘om rond te lummelen en laat niemand je iets anders wijsmaken’ (Kurt Vonnegut)
·         ‘om nu en dan gelukkig te worden’ (Frater Venantius)
·         ‘om onze straf uit te zitten’ (Arnon Grunbertg)

Verschillende mensen, verschillende doelen, verschillende antwoorden op dezelfde vraag.

In de bekende woorden van Jezus uit de Bergrede (Mattheüs 5-7) noemt Jezus duidelijk wat het doel is van de mens: wees volmaakt, zoals God volmaakt is! (Mattheüs 5:48).

Jacobus leert ons dat beproevingen ons standvastig maken in ons geloof (Jacobus 1:3).
En die beproeving leidt tot volmaakt worden voor God (vers 4).

Beproevingen maken je geloof standvastig, zegt Jacobus.
Die woorden kunnen hard binnenkomen, iedereen wil toch gelukkig zijn of worden.
Als je aan 10 willekeurige mensen zou vragen wat ze liever zijn: gelukkig of beproefd, denk ik dat er zeker 9 het eerste zullen antwoorden.

De les die de Bijbel ons leert is dat geluk en beproeving samen gaan.

Volmaakt worden, is gelukkig zijn (Mattheüs 5:3-10)
Volmaakt worden, is groeien, (Spreuken 27:17/2 Petrus 3:18, let ook eens op standvastig zijn vers 17!)
Volmaakt worden, is relaties aangaan (Mattheüs 5:43-47)
Volmaakt worden, is je passie volgen (Psalm 62:2)
Volmaakt worden, is vrij zijn en genieten (Prediker 2:24-25/Galaten 5)

Als je goed kijkt en de teksten opzoekt zie je dat er verschil is tussen de ‘doelen’ van de coach en de Coach.
De doelen van de eerste hebben vooral betrekking op jezelf, de doelen (volmaaktheden) van de Coach met Hoofdletter zijn gericht op de Agape, op de ander.
Uiteraard kunnen er bij ieder punt ook andere teksten genoemd worden.
Daarom is het doel van iemand die Jezus niet kent, totaal anders dan van een christen.
En is dat niet wat Jezus ons leerde?

Het doel van je leven is de zin van bestaan.
Wat is jouw doel van je leven, en daarmee de zin van je bestaan?

Is je doel, zoals ik vaak hoor: in de hemel komen?
Ik zou zeggen: verkeerd doel!
Hoe vreemd dit ook klinken mag, als dát je doel is, draait het toch nog om jezelf!
Jij wilt daar komen, maar waarom?

Het doel zou moeten zijn: volmaakt worden zoals God!
Volmaakt zijn betekent dan: Hem de eer geven die Hem toekomt!
Dáárom moeten wij bidden: Uw Koninkrijk kome.’
Zodat Hij dán pas alle eer zal krijgen die Hem toekomt (Openbaring 5:13)!

Als dát het doel van je leven is, en daarmee de zin van je bestaan heb je het juiste doel!

maandag 17 oktober 2011

Silent ..


Het is al een hele lange tijd stil op mijn blog.
Sinds dat ik begonnen ben met schrijven op blogspot heb ik niet eerder een periode van bijna 2 maand (!) geen bijdrage geschreven.

De reden hiervoor zijn divers.
Allereerst merk ik dat ik het lastig vind om over het ‘normale’ leven te bloggen (wat normaal leven ook betekenen mag). 
Sommigen zijn daar goed in, anderen minder goed, waarbij ik mij tot de 2e categorie reken.
Anderzijds omdat ik niet altijd blogs wil schrijven waar een diepere laag in zit, u/jij kunt als lezer op deze wijze een eenzijdig beeld van mij krijgen.

Aangezien ik zwak ben in het 1e, en ik het 2e niet altijd wil, bleef het lange tijd stil, te stil.

Heel duidelijk heb ik gemerkt dat ik het prettig vind om dingen van mij af te schrijven, en sommige van die dingen deel ik via deze blog, andere dingen staan nog steeds op de harde schijf van mijn pc, en zullen daar vermoedelijk blijven staan.
Omdat ze té persoonlijk zijn, omdat het vaak over hetzelfde onderwerp gaat, omdat …. .

De laatste maanden mag ik weer het allermooiste werk doen: werken in de kerk.
De catechese is weer begonnen, de geloofsgesprekken zijn er in ruime mate geweest, pastorale gesprekken hebben de revue gepasseerd, kortom weer lekker in het ritme!

Genoten van vriendschappen, genoten van het mooie weer (ja ja, we hebben ook zon gehad deze (na)zomer ;)), genoten van onze kiddo’s, genoten van mijn hobby.
Genoeg om te genieten, en toch ………… .

Daarom wil ik toch in de komende weken een aantal stukjes plaatsen die ik de afgelopen tijd heb geschreven, gewoon omdat ik dit wil delen.

maandag 22 augustus 2011

Battlefield in the desert .......

‘Cogito ergo sum’, (ik denk, dus ik besta) woorden van de bekende filosoof Descartes (1596-1650).

Wanneer je bestaat denk je, en wanneer je denkt komen hart en hoofd bij elkaar.
En juist daar kan een strijd plaatsvinden, een strijd in je denken….

Hoe denkt u/denk jij?
Is jouw hart/denken gevuld met zaken die Paulus beschrijft in de brief aan de Galaten (5:19-21)? Het kan soms dichtbij zijn, en ook voor deze dingen: het begint met het denken! Maarten Luther noemde niet voor niets dat zelfs de meest heilige mens zondigt aan het 10e gebod!

‘For as he thinks in his heart, so is he.’
Spreuken 23:7 in de King James vertaling.
Letterlijk vertaald: Want zoals iemand in zijn hart denkt, zo is hij…’

Er vindt een strijd plaats in ons denken, voor mij was/is dit een eyeopener die ik graag wil delen.

Paulus spreekt over het neerhalen van bolwerken (2 Korintiërs 10:4-5).
Er vindt een voortdurende ‘heilige oorlog’ plaats, waarin de strijd niet tegen mensen gevoerd wordt, maar tegen gedachten en denkbeelden waarmee mensen zich voor God toesluiten.

Satan is een grote leugenaar, die daarbij ook nog eens veel tijd heeft, en zijn ‘prooien’ goed kent.
Wees je goed bewust over wat je denkt! Satan wil mensen misleiden door hen te laten denken dat de oorzaak van hun moeilijkheden iets anders zijn dan het werkelijk is!
Hij is maar met één ding bezig, en dat is om mensen vooral niet zichzelf te laten zien zoals ze werkelijk zijn.
Geef Satan geen lege ruimte, hij zal deze zeker vullen!
Petrus leert ons dat we volledig op Hem gericht moeten zijn, anders staat de deur voor Satan open (1 Petrus 5:8)

-         Er zijn verkeerde dingen die we doen, en goede dingen die we niet doen -

De Bijbel laat ons in veel gebeurtenissen zien wat er gebeurt als we op onszelf vertrouwen, als we ons denken niet vullen met Zijn Waarheid, Zijn Woord.
Petrus leefde dicht bij Jezus, en vertrouwde Hem.
In Mattheüs 14:24-32 lezen we dat Petrus gelooft en loopt over het water, keek naar de storm (gaat nadenken….) en viel in het water.
Geloof is nodig! Vers 32 vertelt ons dat de storm ging liggen toen ze weer in de boot stapten!

Jacobus 1:5-7 leert ons niet te twijfelen.
Twijfel (gedachten die in tegenspraak zijn met de Bijbel) slingert ons tussen meerdere dingen heen en weer.
Twijfel en ongeloof worden vaak in één adem genoemd (Romeinen 4:18-21, waarin we lezen dat Abraham niet twijfelde, en daardoor geloof bleef houden).
Ongeloof is ongehoorzaamheid.

Geloof is een geschenk, twijfel is een keuze!

Angst en bezorgdheid zijn aanvallen op het denken door de vijand om ons af te leiden van het dienen van de HEER.
Leven in vrede is een vrucht van de Geest (Galaten 5:22)!

Daarom mogen we al onze zorgen bij Hem neerleggen, ja zelfs neergooien! (1 Petrus 5:6-7). Bezorgdheid helpt niets, dus stop ermee!

-         Het is onmogelijk om zorgen te maken, en tegelijk in vrede te leven   –

Dit zijn een aantal zaken die in ons denken een rol kunnen spelen, die Satan gebruikt om ons denken, onze leegte, te vullen.
Naast dat er nog veel meer over te zeggen valt, lijkt het mij goed om ook te kijken naar 6 ‘oplossingen’ om ons denken op God te richten.

-         Denk positief! Negatieve gevoelens ontstaan door negatieve gedachten.
-         Wees op God gericht! Vul je gedachten met Hem
-         Wees je bewust: God houdt van mij! (1 Johannes 4:6)
-         Wees opbouwend!
-         Ontwikkel een dankbare instelling. (Psalm 34:1/Efeze 5:18-20)
-         Wees gericht op het Woord! (Spreuken 4:20-22)


Nu denk je misschien: ik begrijp (nu) dat er een strijd plaatvind in mijn denken, en hoe deze kan plaatsvinden, maar wat heeft dit nu te maken met de woestijn?

De woestijn staat voor leegte, voor dorheid en eenzaamheid.
Het volk van Israël heeft 40 (!) jaar gedaan over een reis die in 11 dagen afgelegd had kunnen worden (Deuteronomium 1:2)!

Jij en ik kunnen soms lang blijven stilstaan bij gebeurtenissen, bij denkbeelden.
Deze dingen kunnen ervoor zorgen dat je blijft stilstaan, dat jij je denken laat bepalen door negatieve zaken.

Let dan ook eens op de woorden van God: ‘Jullie zijn nu lang genoeg bij deze berg gebleven.’ (Deuteronomium 1:6)!
Tijd om verder te trekken, om verder te gaan.

Christenen zijn bevrijd uit de slavernij van de zonde, en zijn onderweg naar het beloofde land (hemel/nieuwe aarde).
Toch kan het zijn dat we te lang blijven stilstaan in de woestijn van ons denken, zodat we niet volledig op God gericht zijn.

Nu kan ik mijn woestijngedachten hier opschrijven, maar deze zullen voor iedereen weer verschillend zijn, dus dat doe ik maar niet.

Ik daag je uit, beter gezegd: nodig je uit, om je gedachten te onderzoeken, en als deze niet in overeenstemming zijn met Gods gedachten (Bijbel), verwerp dan je eigen gedachten en denk na over de Zijne!

Wat is jouw gevecht in de woestijn?
Richt je op God, Hij weet wat je nodig hebt! (Filippenzen 4:6)

Richt je gedachten op God en de dingen die boven zijn, en blijf je hierop richten! (Kolossenzen 3:1-2).

                                                           Vaya con Dios!

(N.a.v. Strijd in je denken, Joyce Meyer)

vrijdag 29 juli 2011

Afgelopen maand ..

Het is alweer een hele tijd geleden sinds de laatste blog ........
Het boek is (nog) steeds niet verder gelezen, maar dat is niet de reden voor de lange stilte.

De eerste van deze maand ben ik voor de tweede keer geopereerd aan mijn oor.
Het gezwel van vorig jaar was weer terug, dit voelde ik in Bolivia weer groeien, en mijn gevoel was helaas juist.
Na een lange tijd wachten, was het 1 juli zover, en hebben ze dit gezel tijdens een relatief korte operatie (3,5 uur) weer verwijderd, hopelijk nu definitief.

De eerste weken waren vervelend, met veel pijn, maar inmiddels gaat het de goede kant op!
Voor het eerst in ruim een half jaar kan ik zeggen dat ik weer stereo geluid heb!
En dat is super gaaf!

Het herstel is in volle gang, en ik ben er nog niet, maar we kunnen weer vooruit kijken. Er zal regelmatig gecontroleerd worden in het ziekenhuis, zodat de artsen er bij recidive snel bij kunnen zijn.

M.a.w. ik had andere dingen aan mijn hoofd ;)
De komende periode is er ook nog een vakantieweek, maar ik beloof jullie dat er vaker gepost zal gaan worden dan de afgelopen maand!

woensdag 29 juni 2011

Arm van hart

De ‘cover’ van het eerste deel geeft een hele mooie tekst weer:
‘De eerste stap van onze tocht is leren begrijpen hoe arm het hart is, ons eigen hart onderzoeken en ons afvragen waarom het soms te moeilijk is mensen in nood te helpen.
Hoe wordt onze barmhartigheid gesmoord door zaken als materialisme en individualisme? Onderweg gaan we de last van ons schuldgevoel afleggen en in plaats daarvan Gods genade oppikken.’

Wat een rake, ware en troostvolle woorden aan het eind: oppikken van Gods genade.

Beproevingen
Jezus heeft ons al gewaarschuwd dat we het zwaar krijgen in deze wereld (Johannes 16:33).
Lijden is voorbestemd voor de mensheid.
1,4 miljard mensen leven in extreme armoede, minder dan 1,25 dollar per dag!
Elke dag sterven er 25.000 kinderen onder de vijf jaar van de honger en ziekten die voorkomen hadden kunnen worden.
En elk van die 25.000 kinderen heeft een naam.
Een diamant die God geschapen had om zijn licht precies op zijn of haar speciale manier op te vangen en te weerkaatsen, maar die liggen op de grond, vertrapt, modderig, niet langer herkend, vergeten …

Aan de andere kant is er zoveel welvaart, het gemiddelde bruto nationaal inkomen in Nederland is ruim 50.000 dollar per hoofd van de bevolking.
Mijn leven is een totaal ander leven, dan die 1,4 miljard mensen.
Een leven in welvaart.
Wij hebben veel meer materiële rijkdom dan alle generaties voor ons.
De megabedrijven schieten uit de grond, megawinkelcentrums zijn er in overvloed.
En toch, is tevreden zo’n zeldzaam woord in het rijke, welvarende gedeelte van de wereld.

En wat doe ik?
Ik probeer te letten op mijn uitgaven, op schoon energie verbruik. Wanneer het kan koop ik fair-trade producten, en ik sponsor een kindje aan de andere kant van de wereld.
Zou God hier blij mee zijn?

Ook in de geschiedenis van de Bijbel komen we deze vraag tegen.
De woorden van Jesaja komen binnen met een dreun:

‘Roep luidkeels, zonder je in te houden,
verhef je stem als een ramshoorn.
Maak aan mijn volk zijn misdaden bekend,
aan het volk van Jakob zijn zonden.

Zeker, ze zoeken mij dag aan dag,
vol verlangen om te ontdekken wat ik wil,
zoals een vreemd volk dat rechtvaardig leeft
en het recht van zijn goden niet verzaakt.
En ze vragen naar mijn rechtvaardige voorschriften
en verlangen naar Gods nabijheid.

 ‘Waarom ziet u niet dat wij vasten,
en merkt u niet op dat wij ons onthouden?’
Omdat jullie op je vastendagen nog handeldrijven
en jullie arbeiders afbeulen (…),

Zou dat het vasten zijn dat ik verkies?
Is dat een dag van onthouding:
dat iemand het hoofd buigt als een riet
en zich met een rouwkleed neerlegt in het stof?
Noemen jullie dat soms vasten,
is dat een dag die de HEER behaagt?

Is dit niet het vasten dat ik verkies:
misdadige ketenen losmaken,
de banden van het juk ontbinden,
de verdrukten bevrijden,
en ieder juk breken?

Is het niet: je brood delen met de hongerige,
onderdak bieden aan armen zonder huis,
iemand kleden die naakt rondloopt,
je bekommeren om je medemensen?’

Ik zie overeenkomsten.
Het godsdienstige leven van de Israëlieten lijkt zoveel op die van mij.
Zij baden trouw, gingen elke dag naar te tempel.
Oke, ik ga niet iedere dag naar de kerk, en ik verlang naar Gods nabijheid, samen met zoveel andere christenen, als we naar de kerk gaan.
Ik lees in de Bijbel, bid elke dag.
Zou God hier blij mee zijn?

God geeft aanwijzingen, ‘je brood delen met de hongerige, onderdak bieden aan armen zonder huis, iemand kleden die naakt rondloopt, je bekommeren om je medemensen.’
Ook Jacobus (1:27) leert mij: ‘Voor God, de Vader, is alleen dit reine, zuivere godsdienst: weduwen en wezen bijstaan in hun nood, en je in acht nemen voor de wereld en onberispelijk blijven.’

Rijke dwaas
‘Maak me niet arm, maar ook niet rijk, voed me slechts met wat ik nodig heb. Want als ik rijk zou zijn, zou ik u wellicht verloochenen, zou ik kunnen zeggen: ‘Wie is de HEER?’
                                               Spreuken 30:8-9

Ik ben rijk, behorend tot de financiële elite van deze wereld, en waarschijnlijk zijn jullie blog lezers dit ook.
Vaak vind ik dat ik arm ben, dat ik eigenlijk meer zou moeten geven voor de andere mensen, maar dit simpelweg niet doe, omdat het geld er niet zou zijn.
Wanneer ik naar de nieuwbouw rij, zie ik daar huizen staan waar ik vaak het gevoel bij krijg dat ik arm ben, omdat dit huizen zijn van meer dan 500.000 euro.

Mijn rijkdom, en de rijkdom van het Westen is onze afgod die ons verblindt, misleidt en verstikt.
De levensstandaard stijgt continu.
Geniet ik van de rijkdom die ik bezit?
Nee, het maakt me hebberig, altijd maar bezig zijn met een strooptocht naar meer.
Wanneer ik iets gekocht heb, kan ik dit afstrepen op mijn lijstje, en kan gaan bedenken wat ik dan hebben wil, als ik dit al niet bedacht had!
Ik zit vast in de sleur van die race: mijn bezittingen zijn als een taaie modder, waar ik doorheen waad. Nóg een nieuwe broek, nóg een paar nieuwe schoenen, nóg een ………… .
Al snel sta ik vast tot aan mijn hoofd, en kan ik niet meer lopen.

Het goede leven, mythen en denkfouten
‘Wat heeft een mens eraan de hele wereld te winnen als hij er het leven bij inschiet? Wat zou een mens niet overhebben voor zijn leven?’
                                               Mattheüs 16:26

Deze wereld staat bol van het egocentrisme, alles draait om het ‘ik’.
Een paar generaties terug was dit vele malen minder, waren mensen meer afhankelijk van elkaar, en was het individualisme vele malen minder.

Natuurlijk, ik ben blij dat God mij ergens geplaatst heeft waar het individu wordt erkend, aan de andere kant is dat niet altijd zo, kijk maar naar het aantal abortussen in Nederland, ook zij zijn een individu en worden niet erkend!

Toch ben ik en jij er door beïnvloed. De vrijheid die wij hebben om te kiezen is niet altijd zo geweest, maar dit vergeten wij vaak.
Niet iedereen heeft deze vrijheid ontvangen, niemand kiest voor een armzalig bestaan en vraagt vaak om hulp.
Vaak draait het allemaal om mijzelf, kijk ik de andere kant op als er iets gebeurt, en ik raak immuun voor al die zielige beelden. Zoals onlangs de ramp in Japan.
Bij het zien van de beelden gaat er een schok door je heen, en dan?
Inmiddels zijn we een hele tijd verder, en ben ik Japan en daarmee de mensen vergeten.
Juist deze gedachten maken dat mijn individualisme het wint van Jezus’ liefde voor de hulpbehoevenden en maken dat ik anderen steeds meer verwaarloos.

Druk, iedereen is vreselijk druk.
Drukte weerhoudt mensen er vaak van om echt te vragen hoe het met iemand gaat. Vaak komen er dan plichtmatige vragen van of het goed met je gaat, terwijl ze eigenlijk hopen dat je zegt goed, dat voorkomt een pijnlijke stilte of ongemakkelijke houding.

Druk met van alles en nog wat.
Druk met de kerk, druk met de sport, druk met de studie, druk met het werk, druk met ….. . En wanneer we ‘niets’ te doen hebben, vullen we ons hoofd met iPod, iPhone, Wii of ….
Wij zijn ijverige mensen, wij geloven in verantwoordelijkheden, in kwaliteit, dus hebben we het druk en het lijkt of dit een goede eigenschap is.

Hoe leefde Jezus?
Hij nam de tijd om met zijn mensen te praten, om urenlang na te tafelen.
Hij holde niet van de ene naar de andere vergadering, maar nam de tijd voor mensen. Hij had het nooit te druk om te blijven staan, om iemand te helpen.

Ik wil net zo zijn als Jezus, waar moet ik beginnen?
Wat ik wel weet dat dit zijn avontuur wordt. Ik weet dat Christus mij leidt en geneest en mij meer maakt zoals Hijzelf is.

Opzettelijk onwetendheid en schuldbewuste liefdadigheid
‘Als iemand weet hoe het hoort maar er niet naar handelt, dan zondigt hij.’
                                               Jakobus 4:17

Ronald J. Sider, Rich christians in an age of hunger:
‘Heel vaak weten we genoeg om ervoor te kiezen niet méér te willen weten omdat we ons anders schuldig gaan voelen……… Rijke christenen weten genoeg over de vreselijke gevolgen van armoede om die speciale tv-uitzending over armoede uit te zetten…….. We weten dat meer weten ons moreel zal verplichten om anders te worden.’

Deze uitspraak raakte mij, omdat ik er veel herkenning in heb, zoals hierboven te lezen valt.
Vaak wil ik dingen niet weten, niet weten over de cijfers van de armoede, van de kinderen die op straat moeten wonen, omdat er niemand is die naar ze omkijkt.
Naar de cijfers van kinderen die nooit geen kans kregen om op te groeien.
En tegelijk beschermen mij deze cijfers, als ze gezichten kregen was het nog moeilijker.

Die onwetendheid is opzettelijk, ik probeer mijn hart te sluiten voor de ellende in Afrika, voor de kinderen in de weeshuizen. Als ik me laat gaan, dan ga ik eraan kapot. Dan komt de vraag aan God: ‘waarom God, waarom?’

Soms word ik gebeld door een of ander bureau dat je vraagt of je rijk wil worden én een goed doel wilt steunen. Twee vliegen in één klap!
Wat een bedrog, het gaat om onze hebzucht. Als ík er beter van word, kan ik dit ‘rechtspreken’ doordat er een gedeelte van het geld naar een goed doel gaat.
Op die manier probeert men een bijdrage te leveren om geen schuldgevoel te krijgen, en daarom past dit goed.
Of men geeft geld na een ramp, zodat je je geweten kunt sussen en zeggen dat je iets gedaan hebt voor de ander.

Wil God dat ik mij schuldig voel over de slechte dingen in deze wereld?
Ik denk dat Hij wil dat ik berouw toon, dat Hij mijn liefde wil.
Met zijn genade wil Hij me tot rust brengen.

‘God, geef mij alstublieft een hart als dat van U. echte liefdadigheid, echte ontferming bloedt. Het is niet iets afvinken zonder erbij betrokken te raken, zonder erbij na te denken. Ik weet dat U geen offers wilt die mij niets kosten. ‘Al verkocht ik mijn bezittingen omdat ik voedsel aan de armen wilde geven, al gaf ik mijn lichaam prijs en kon ik daar trots op zijn – had ik de liefde niet, het zou mij niet baten (1 Korinthiërs 13:3). Als ik al mijn geld geef tot op de laatste cent, maar ik doe het niet vanuit Uw liefde, dan heb ik mijn geld verspild. Ontferming zit vast aan mijn hart. God, wilt U altublieft mijn hart veranderen. Ik geef het aan U. verandert U het radicaal zodat ik met Uw liefde lief kan hebben.’

Mijn last is licht
‘Want God liefhebben houdt in dat we ons aan zijn geboden houden. Zijn geboden zijn geen zware last, want ieder die uit God geboren is, overwint de wereld.’
                                                           1 Johannes 5:3-4

Jezus heeft gezegd dat wie Hem wil volgen zichzelf moet verloochenen en zijn kruis op zich moet nemen (Mattheüs 16:24).
Dienstbaar zijn is niet eenvoudig, maar het is geen last.
Je zou kunnen zeggen dat dit een tegenstelling is in het dienen van Christus.
Want Jezus zegt ook: ‘Want Mijn juk is zacht, en Mijn last is licht.’ (Mattheüs 11:30).
Hoe kunnen we deze twee uitspraken met elkaar rijmen?

Dietrich Bonhoeffer vertelde ‘als Christus iemand roept, vraagt Hij hem om te komen sterven.’
Zware woorden die je zomaar een naar gevoel kunnen geven.
Dit kan van alles betekenen, Bonhoeffer  is omgekomen toen hij opkwam tegen de gruwelijkheden in nazi-Duitsland.
Het kan ook zijn dat ik iets van mijn welvaart moet inleveren om anderen te helpen.
Dat ik tijd uittrek voor die jongen/meisje die door niemand gezien wil worden.

Wát Jezus van mij gaat vragen weet ik niet, maar het kan zwaar zijn.
De belofte die Jezus ons geeft maakt dat daarom zo fijn: als ik moe ben van het dienen, zal Hij me rust geven.
Hij vraagt niet of ik de lasten van de hele wereld op mij neem, die last draagt Hij. Van mij vraagt Hij alleen maar dat ik van Hem houd.

Dan breekt je licht door als de dageraad,
je zult voorspoedig herstellen.
Je gerechtigheid gaat voor je uit,
de majesteit van de HEER vormt je achterhoede.

Dan geeft de HEER antwoord als je roept;
als je om hulp schreeuwt, zegt hij: ‘Hier ben ik.’
Wanneer je het juk van de onderdrukking uitbant,
de beschuldigende vinger en de kwaadsprekerij,

wanneer je de hongerige schenkt
wat je zelf nodig hebt
en de verdrukte gul onthaalt,
dan zal je licht in het donker schijnen,
je duisternis wordt als het licht van het middaguur.

De HEER zal je voortdurend leiden,
hij zal je verkwikken in dorre streken,
hij maakt je botten sterk en krachtig.
Je zult zijn als een goed bevloeide tuin,
als een bron waarvan het water nooit opdroogt.
                                   Jesaja 58:8-11

Wat een troost!
God wil mij en jou helpen bij het dienen van anderen.

Ik nodig jou uit, om deze woorden goed te lezen, en na te denken hoe jij een hart kunt krijgen voor de noden van deze wereld, en niet immuun te worden voor al die verhalen erover!

Voor mijzelf was het leerzaam, ik hoop het voor jullie als lezers net zo is/zal zijn.

De cursief weergegeven tekst (buiten de Bijbelteksten om) zijn citaten uit het boek.